COLUMN
QACE talk 4: een nabeschouwing door Madonna Lennaert & Joppe De Campeneere
Het applaus sterft uit, de lichten glijden aan. We staan nog op het podium en praten na met onze panelgasten, glaasje rode wijn in de hand. Ondertussen vinden mensen hun jassen, elkaar en de uitgang. Een geladen energie zindert na in de zaal. We herkennen ze, voelen haar dankbaar door ons lijf razen. Het is een dynamiek die ontstaat wanneer queer mensen samen een wereld kunnen verbeelden die individu en normen overstijgt.
Meer dan een paar spots, vier mooie zeteltjes en even veel microfoons waren niet nodig om het podium van Antigone te verbouwen tot de set van een talkshow. We waanden ons Ellen De Genderless en Gender Verhulst, voor minstens één avond uw hosts van een mogelijke toekomst. We gingen als bakvissen met elkaar op speeddate en verwelkomden met open armen en volle glazen onze gasten op het podium. De oprechte en broze gesprekken met Hausvrau en Oumaima werden afgewisseld door artistieke interventies die niemand onberoerd lieten.
Wat een geluk dat we samen met hen mochten zoeken naar een gedeeld verhaal, doordrongen van authenticiteit en solidariteit. Wat een zegen dat artiesten als Zaydan en Nazanin de geluiden van onze revolutie lieten klinken: kwetsbaar, doorleefd, rauw, vol verlangen. Wat een kans om te kunnen kijken naar Valenciaga, Zina Geire en Akara Dixit die ons herinnerden aan de kracht van transformatie.
Laat QACE het bewijs zijn: het werkt helend om collectief te bouwen aan een maatschappij met minder strakke lijnen, met meer plaats voor wat krom of ongedefinieerd is. Het begon vanavond in de theaterzaal, maar daar hoeft het niet te eindigen. Het is alvast de moeite om een meer rechtvaardige samenleving bij elkaar te dromen, maar daar mogen we het niet bij laten. Droom, praat, luister, maak, organiseer, offer, eis. In essentie komt het neer op wat Hausvrau zo raak zei op het einde van ons gesprek: vind iets, hoe klein ook, waar je hart van vol loopt en vecht ervoor.
